ตำนานของ กาล หรือ เกียรติมุข

กาล หรือ เกียรติมุข หลายคนมักอาจสับสนกับราหู 
แท้ที่จริงแล้วหน้ากาล มีตำนานที่เป็นผู้ปราบราหู 
เรื่องราวของกาลเกิดขึ้นในเรื่องเล่าฮินดูจากวัฒนธรรมขอมมีอยู่ว่า
ครั้งหนึ่งมีอสูรที่มีฤทธิ์มากชือชลันธร (หรือชลันฮา)
ซึ่งเกิดจากไฟของพระศิวะ มีนิสัยระรานไปทั้งสามโลก
จึงสมคบกับราหูว่าอยากได้นางปารวดี(ชายาพระศิวะ)มาเป็นชายาของตน
จึงส่งราหูไปขอพระศิวะแบบไม่เกรงใจ เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้พระศิวะโกรธมาก
 จนมีอสูรกายหน้าตาน่ากลัวมีนามว่า "กาล" เกิดขึ้นมาจากความโกรธของพระองค์
และตรงเข้าจะกินราหู ราหูเห็นท่าไม่ดีจึงรีบขอขมาด้วยความหวาดกลัว 
พระศิวะจึงสั่งให้กาลหยุดเสียก่อน และไว้ชีวิตราหู

เจ้ากาลเมื่อหยุดไล่ล่าราหูก็เริ่มหันมากัดกินตัวเองด้วยความโกรธและหิว 
จนเหลือแต่เพียงใบหน้าและแขน พระศิวะเห็นดังนั้นก็คำนึงว่า 
ความโกรธนั้นเป็นสิ่งน่ากลัวที่ทำลายทุกสิ่งแม้กระทั่งตัวของมันเอง 
พระองค์จึงแต่งตั้งหน้ากาลให้นามใหม่ว่าเกียรติมุข ซึ่งหมายถึงหน้าอันมีเกียรติ 
คอยทำหน้าที่เฝ้าซุ้มประตูวิหาร ภายหลังจากเหตุการณ์นั้นพระศิวะก็สามารถ
ปราบอสูรชลันธรได้สำเร็จ 

นอกตากนี้ยังมีคำอธิบายมากมายเกี่ยวกับเกียรติมุขในมุมมองของศาสนาพุทธ 
ที่หมายถึง เวลา ที่กินทุกสิ่ง เพื่อเตือนให้มนุษย์ได้ลงมือทำวันนี้ให้ดีที่สุด 

การทำสิ่งใดด้วยอารมณ์โทสะแม้นจะมีอำนาจดูดุดัน แต่มันก็กัดกินตัวอขงมันเองเช่นกัน 

เกียรติมุข กำลังกินราหู 

ShizaParadiso by Insine Cartoonist is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.